niego. <br>Dopiero późną jesienią znalazł się odpowiedni człowiek, któremu Ludwig Duda zdecydował się oddać pieczę nad fabryczką, której nominalna szefowa wciąż miała uczucie, że siedzi okrakiem na szczycie piramidy przerażona, co z tego wszystkiego wyniknie. Czy nie nastąpi krach i czy wszystkie oszczędności Tadeusza nie zostaną zaprzepaszczone tylko dlatego, że Ewelina miała kaprys, aby w socjalizmie stać się kapitalistą? Ale to nie był kaprys, to była potrzeba zrealizowania w życiu czegoś od początku do końca. Bo jaki ona miała życiorys? Wszystko się pruło, rozpadało na nie dające się skleić kawałki. Bo jak się mogło mieć jej życie przy boku Stanisława do