przesiadywało w biurze, wertując dokumenty. Inni włóczyli się po terenie fabryczki. Do Eweliny nikt się z niczym nie zwracał, traktując ją jak powietrze. Jeżeli wynikały jakieś wątpliwości, proszono o ich wyjaśnienie głównego mechanika, który okazał się człowiekiem nielojalnym. Zeznawał na niekorzyść Tadeusza. Wyciągnął między innym sprawę lewego transportu cegieł. Otóż Ewelina dogadała się z kierownikiem POM-u z Trzcianki, a, prawdę powiedziawszy, to on się z nim dogadał. Któregoś pięknego dnia przed bramę cegielni zajechała bryczka zaprzężona w parę pięknych kasztanów i wygramolił się z niej grubas o tak potężnym brzuchu, że to, iż był się w stanie utrzymać na nogach