krzyknęła histerycznie dziewczynka. - Najpierw mi mówicie, że nie nazywam się Walczak, tylko Lechicka, że mój ojciec ma na imię Jan, a nie Stefan, a potem mi radzicie, żebym wróciła gdzieś, gdzie są moje książki, płyty i mój pies! A ja chcę wiedzieć, kim ja naprawdę jestem! Chcę to wreszcie wiedzieć!<br>Ewelinę przeraził ten wybuch Zuzi. To ona była winna, to ona pojawiła się po to, by skomplikować życie tej dziewczynce. Teraz zrozumiała, że to był błąd. Ale niczego już przecież nie można było cofnąć. Spojrzała na Walczaka, jakby szukając u niego pomocy. Ale on jej nie widział, wpatrzony w Zuzię. <br>- Jesteś