się okazało - dla Sławka typowych. W podstawówce - piąta, może szósta klasa, bo byłem na tyle duży, że dobrze to pamiętam - byłem na urodzinach starszego ode mnie o kilka lat syna gospodarzy naszego domu w Milanówku. Mirek sprosił przede wszystkim swoich licealnych kolegów i wymalowane - piękne, jak mi się wydawało! - koleżanki. Fantastyczne kociaki, jak mówiono, gdy nikt nie znał w tym znaczeniu pojęcia "laska", zrobiły na mnie wielkie wrażenie tym bardziej, że - pewno z przekory wobec kolegów - strasznie się mną "opiekowały". W pewnym momencie wpadło trzech dryblasów - jednym z nich był Sławek - siłą zaciągnęło mnie do sąsiedniego, nieogrzewanego pokoju i przywiązało do