nadzieje, związane ze znacznym (choć krótkotrwałym) zmniejszeniem presji cenzury oraz z zachwycającą romantyków aktywnością polityczną paryskiego ludu. Znanym świadectwem tej nowej postawy dramaturgów wobec publiczności była - wyrażona w rozrzucanej na premierze Hernaniego Wiktora Hugo przedmowie do dramatu - apoteoza ludu złączona z przekonaniem, iż wolność sztuki jest nieodłączna od wolności politycznej.<br>Fascynacja Wiktora Hugo "ludem", związana z wydarzeniami rewolucji lipcowej, dała o sobie znać najmocniej w przedmowie do Hernaniego i w fabule powieści Katedra Notre Dame w Paryżu. Wystawiając Hernaniego dowodził, iż &lt;gap&gt;.<br>Wolność, lud, teatralna publiczność (czyli władanie emocjami ponad 3000 ludzi każdego wieczora, jak pisał de Vigny) - wszystko to tworzyło wspólny