przerzuciły się następnie na inne kontynenty. Dodatkowym bodźcem było zaniepokojenie imperializmu sytuacją w Azji: Indie zdobyły niepodległość, w Chinach zwyciężyli komuniści. W 1951 r. zmontowany więc został Pakt Bezpieczeństwa Pacyfiku (ANZUS), grupujący Australię, Nową Zelandię i USA. W1954 r. powstała Organizacja Paktu Azji Południowo-Wschodniej (SEATO), do której przystąpiły Australia, Filipiny, Francja, Nowa Zelandia, Tajlandia, Pakistan, USA i Wielka Brytania. W 1955 r. powołano do życia organizację Paktu Centralnego (CENTO) do której akces zgłosiły: Irak, Turcja, Wielka Brytania, Pakistan i Iran. Koncepcja była prosta - agresywna akcja któregokolwiek z państw członkowskich wyzwalała reakcję łańcuchową: Turcja miała podwójne członkostwo - w NATO i CENTO