zwieńczeniem i przezwyciężeniem historii, przynosi kres dziejom i człowiekowi historycznemu. Taka analityka rewolucji nie stanowi jednak punktu dojścia utworu. Narrator rozpoczyna opowieść z chwilą, gdy wielka przemiana już się dokonała, a świat istniejący wyłącznie w przestrzeni - ukonstytuował się. Mówiąc o świecie, w którym historia ustała, a raczej - spełniła się, End & Fin Company nie jest powieścią o końcu historii, lecz opowieścią po końcu historii. Linia demarkacyjna między historią a powieściowym światem posthistorycznym nie może być jednak usytuowana w czasie, skoro rewolucja Enda czas zniosła. Granica przebiega raczej w z d ł u ż dziejowego procesu, pomiędzy mesjanistycznym słowem rewolucji a jej (wciąż