prowadzi do spotkania "wydrążonego" autora i "wydrążonego" odbiorcy. Chodzi tu o spotkanie dwu konwencjonalnych ról, które naśladują Bielecki i konkretny czytelnik, spotkanie, które nie może się wiązać z ujawnieniem "istoty" ani Krzysztofa Bieleckiego, ani też odbiorcy, który wcześniej przyjął zaproponowaną mu rolę Czytelnika "nowej, doskonałej powieści Krzysztofa Bieleckiego pt. End &amp; Fin Company" (16). Jednakże - poucza Bielecki, a właściwie Autor, którego on, Bielecki, imituje - ufność, iż istnieje coś prawdziwszego od owych konwencjonalnych, "pustych" ról, może jedynie na powrót poprowadzić nas w stronę katastrofy, jaką przyniósł pęd dwudziestowiecznej historii.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div sex="m" type="mon"&gt;<br>adam dziadek<br><br>&lt;tit&gt;Rytm i ciało.<br>Henri Meschonnica krytyka rytmu&lt;/&gt;<br><br>"To słowo - rytm - jest bardzo