tzw. policji<br>granatowej oraz Ordnungdienstu, czyli policji żydowskiej. Gdy od<br>jesieni 1941 roku<br>nastąpiło uszczelnienie dzielnic żydowskich, wpłynęło to na<br>dalsze pogłębienie<br>izolacji. Każda próba opuszczenia getta lub udzielenia pomocy<br>jego mieszkańcom<br>zagrożona była najwyższym wymiarem kary - śmiercią. "Przeciw opuszczeniu<br>getta przez Żydów - precyzował zapis w ŤDziennikuť generalnego gubernatora<br>Hansa Franka z 16 grudnia 1941 roku - musi się występować z całą surowością.<br>Wyznaczona na Żydów z tego powodu kara śmierci musi w<br>przyszłości być jak<br>najszybciej wykonana. Zarządzenie, mocą którego każdy Żyd<br>spotkany poza<br>obrębem getta winien być stracony, musi bezwarunkowo być przeprowadzone".<br> Nie były to tylko groźby. Za zakazami szły