zarówno w gniewie, jak i śmiechu jegomość uspokoił się zupełnie. <br>I wówczas ujawniła się cała bezcelowość tej maskarady. <br>Kamienia naprawdę nie było w willi. <br>- Utopił mi się - wyznał ze wstydem pan Hipolit - kupiłem go, bo chciałem się z wami podroczyć, a potem go oddać panu Korniaktowi na zgodę. Dałem go Frankowi do wymycia, że to był zapaćkany szuwaksem. A ten gamoń utopił mi go w studni. Ale tego to już chyba pani dobrodziejce nie zapomnę, że mnie wzięła za złodzieja. <br>Pani Romeyowa zaprzeczyła gorąco. Nie, nie, cóż znowu! Chodziło wyłącznie o rozśmieszenie groźnego sąsiada. "Śmieję się - więc jestem rozbrojony". Czyż pan