niego cnoty. Choć miał rodowód cervantowski (Galatea przez Cervanta po hiszpańsku napisana, przez Floriana po francusku przełożona i skrócona), zawdzięczał wiele głównemu patronowi idyllicznego obrazu życia – Salomonowi Gessnerowi. W polu zainteresowań literackich Wirtemberskiej na obczyźnie znalazły się również sielanki Gessnera, tłumaczone i przerabiane na piosenki. Natomiast praca nad przekładem Galatei była już tylko dublowaniem pomysłu, ponieważ utwory Floriana docierały do Polski szybko – Galatea ukazała się w kraju już w roku 1787 w innym przekładzie. Szkoła translacji, doniosła w procesie edukacji pisarskiej, związała Wirtemberską z nurtem prac nad rozwojem języka rodzimego, ukazywała walory literatury emocjonalnej w jej wariancie idyllicznym, uczyła