dobrze, że nasza poetka nie daje się zmanierować i pozostała wierna pierwszemu impulsowi, który obudził w niej Tadeusz Staich! Dzięki temu jej wiersze zachowują indywidualny wyraz w bardzo wiernym odtwarzaniu "starych &lt;dialect&gt;zwyków&lt;/&gt;", ale także wielką żarliwość w dążeniu do ich zachowania i kultywowania.<br>Odrodzenie koniarskich tradycji z powodu dorocznej "Parady Gazdowskiej" zyskało jej gorący aplauz w kilku wierszach poświęconych największym pasjonatom &lt;dialect&gt;kumoterek&lt;/&gt;, jak Pieter Milon, Janusz Borowicz czy Wojtek Walkosz. &lt;dialect&gt;"Jak gware i zwyki utrzymiemy, to jesce sie z cymsi, kajsi ludziom pokozemy!"&lt;/&gt; - mówi z przekonaniem i siłą. Tym szczerym apelem pragnę zachęcić do lektury skromnego wyboru wierszy Anny Waluś, zanim