mają rację, piętnując pewne sformułowania Miłosza, jak np. nonsens o "półfeudalnej" strukturze Polski przedwojennej. Lecz to są dwie sprawy różne: I. Czesław Miłosz i II. Sprawa Miłosza. Interesuje nas wyłącznie zagadnienie drugie, jest to bowiem problem kardynalny - problem Polaków komunistów, czy półkomunistów - którzy przejrzeli.<br>&lt;tit1&gt;Co leży u dna tych reakcji?&lt;/&gt;<br>Genezą tych reakcji jest przeświadczenie o niebywałej naszej wyższości. Jak to - Miłosz potrzebował aż 5 lat, by się przekonać, że komunizm do niczego nie prowadzi? Myśmy wiedzieli to od samego początku. Polakowi na emigracji nie może pomieścić się w głowie, że ktoś, będąc przy zdrowych zmysłach, mógł komunizm traktować serio, sympatyzować