do użycia tego epitetu. Nie ma on sensu w odniesieniu do twórców przeszłości, do ludzi i spraw minionych, okrytych niebieską mgłą przez czas. Jest natomiast usprawiedliwiony, gdy mówimy o ludziach i sprawach bliskich, współczesnych, czy zaledwie wczorajszych, gdy namiętny ton jest wyrazem naszego pragnienia, naszej walki o lepsze jutro. Zgnilizna Gide'a nie polega na jego homoseksualizmie, na zmysłowej atmosferze jego książek. Jeżeli o to idzie - Bóg z nim. Zgnilizna ta - to przybieranie w szatę piękności najbardziej jadowitych i zgubnych prądów myślowych, które przygotowały światowy kataklizm. Twórczość Gide'a to pełen anielskiej dobroci uśmiech diabła, gdy ukazywał zakazane jabłko i mówił: będziecie jako