do pokoju ojca?<br>- Z wszelką pewnością. Słyszałam jego kroki, ale zdawało mi się, że schodził z góry.<br>- Z góry? Przecie na górze... Ach, głupcze! - wrzasnął niespodzianie.<br>Ponieważ z dwóch osób, wiodących ten zdyszany dialog, jedna tylko była rodzaju męskiego, przeto nie ulegało wątpliwości, że Adaś nazwał głupcem samego siebie.<br>- Głupcze! Głupcze! - powtarzał z gorącym uporem i pobiegł.<br>A panna Wanda za nim.<br>Wpadł do swojej izdebki i z rezygnacją oparł się o ścianę: porządnie złożone papiery były porozrzucane we wszystkie kąty, szafa na oścież otwarta. Adaś, oszołomiony, rozjaśnił się na jeden moment bladym uśmiechem nadziei. Jak żbik skoczył w stronę stolika