leży od wojny, więc im się już nie spieszy,<br>Starając się nie patrzeć na łóżko obeszli niewielkie pomieszczenie. Na stoliku znaleźli pokrytą kurzem, brązowawą kartkę, na której z trudem odcyfrowali napis:<br>Jest 24 sierpnia 1944. Już trzeci dzień nie mamy wody ani nic do jedzenia. Drzwi nie da się otworzyć. Gospodarz nie przychodzi. Nie możemy już dłużej. Kochamy się i umieramy razem, nie czekając aż zagryzą nas szczury. Niech Bóg nam wybaczy - Joszua i Miriam z Warszawy.<br>- Tu są te drzwi! - krzyknął Mirek, widząc kilka desek z klamką, ułożonych na wysokość może 5-letniego dziecka. Pociągnął i klamka została mu w