dopiero naszła mnie ochota do smakowania zakazanego. Trudno było wtedy, 15 lat temu, o wolną książkę czy pismo, ale czasem udawało mi się skądś pożyczyć bibułę. Lektura Kultury była zawsze dużym przeżyciem. Poznawałam pisarzy, o których istnieniu nie miałam pojęcia, utwory nie notowane w bibliografiach. Takie nazwiska jak: Józef Czapski, Gustaw Herling-Grudziński, Czesław Miłosz, Jerzy Stempowski, Zofia Romanowiczowa, Stanisław Vincenz, to były moje prywatne wielkie odkrycia. Z Kulturą w ręce, a nie z podręcznikiem historii literatury<br><br>strona 38<br><br>polskiej wykreślałam więc polską mapę literacką, wypełniając luki i zapisując białe plamy. Kultura spełniła w tym pierwszym kontakcie rolę najlepszego nauczyciela i