Ośrodek istniał od 1882 roku i mieścił kasyno Towarzystwa Tatrzańskiego z elegancką salą teatralno-balową, biblioteką i restauracją. W Dworcu Tatrzańskim, jak go z rosyjska także nazywano, występowali najznakomitsi bywalcy Zakopanego - muzycy (m.in. Ignacy Paderewski, Mieczysław Karłowicz, Stanisław Barcewicz, Raul Koczalski, Fritz Kreisler), aktorzy (m.in. Helena Modrzejewska i Gustaw Fischer) i literaci (tutaj Henryk Sienkiewicz po raz pierwszy prezentował publicznie fragmenty "Quo vadis"). Podczas "zabawy wszechstanów" 21 stycznia 1900 roku budynek spłonął od wybuchu lampy naftowej. Po burzliwej dyskusji zdecydowano się odbudować Dworzec Tatrzański w starym miejscu i już po trzech latach stanął obecny gmach, projektowany przez Wandalina Beringera