Paryżu we wrześniu 1827 roku. Trupa aktorska była osłabiona, nie przyjechali wtedy aktorzy najsławniejsi, w dodatku urządzenia sceniczne Théâtre Français nie były przystosowane do wymagań Anglików. Mimo tych niedostatków ich występy były wstrząsem dla paryżan, stały się bodźcem dla rewizji poglądów na repertuar i styl gry. Szczególnie duże wrażenie wywarł Hamlet z Charlesem Kemble (młodszym, lecz również świetnym bratem słynnego Johna Kemble'a) w roli tytułowej. Po występach Kemble'a i pani Smithson wyraźnie podupadł prestiż starej szkoły krytyków, młodzi pisarze przeciwstawiali ten teatr lansowanemu wciąż jeszcze repertuarowi, opartemu na dziełach Woltera. Odtąd liczył się Szekspir. Zrozumiano, że to, co znano w Paryżu