i Małgosia. To ładne. <br>- Spojrzy na Hansa i poważnie: - Hm... jak to nie skarb, to sentymenty! <br>Na stoku wału zapachniał janowiec. Żółte kwiaty pękały na oczach. Piasek iskrzył się pod słońce. Dziennikarz wskaże taflę wody, po której biegła wesoła zmarszczka, uciekając na ukos. <br>- Dajcie mi władzę, a osuszę to jeziorzysko! <br>Hans w uśmiechu zacisnął wargi. <br>- Mało ma pan guzików? <br>Roześmieje się Tuszy całą gębą i klepnie Hansa w ramię. <br>- Widzę, że się dogadamy... Bo pan docent nie sztywniak i nie o Hohenzollernach gadkę mi zasuwa... ale człowiek, jak się to mówi, jowialny. - Wskaże wodę. - Z tym, że pod tym lustrem... gdyby