charakterystyczna zdolność jego umysłu do ulegania jednocześnie dwóm z pozoru najzupełniej rozbieżnym skłonnościom. Jego utwory i jego postępki są odbiciem, z jednej strony, jego silnego pociągu do moralnego ładu i silnej potrzeby sprawiedliwości; z drugiej - jego równie silnej skłonności do tolerancji połączonej z absurdalnie-obrazoburczym poczuciem humoru. W Zaocznym przesłuchaniu Havel wspomina epizod, który demonstruje szczególnie przejrzyście, na czym polega w praktyce to stałe zrośnięcie się ze sobą dwu stron jego natury. W początkowej fazie rządów Husáka młodemu dramatopisarzowi zdarzyło się pewnego dnia brać udział we wspólnym posiedzeniu zarządów związków twórczych, które obawiały się w tym czasie - jak się wkrótce okazało