architektoniczny - tokonoma. Była to duża wnęka, w której wieszano zwoje buddyjskie i układano kwiaty. Z czasem tokonoma nabrała świeckiego charakteru i zamiast tekstów buddyjskich pojawiły się w niej malowidła i kaligraficzne napisy. Również kwiaty straciły swe pierwotne znaczenie ofiary religijnej.<br>Tokonoma i mieszczący ją pokój stały się centralnym punktem domostwa. Ikebany, układane coraz częściej tylko dla przyjemności, wyrażać miały również szacunek dla gości, dla ich zmysłu estetycznego i artystycznego.<br>Tradycja układania kwiatów kształtowała się latami, a każda epoka wnosiła nowe elementy. Z czasem powstało wiele szkół ikebany. Pierwszą w historii była, istniejąca do dziś, szkoła Ikenobo-, której nazwa wywodzi się od