imię dla kocura i dla kotki.<br>- To ja już pójdę - podniosła się Teresa.<br>- Ależ zostań, Teresa - powiedziała Nela.<br>Teresa pośpiesznie przywdziała płaszcz z łysiejącym króliczym kołnierzem i wyszła. Wyszeptała coś niezrozumiale na pożegnanie.<br>- Dobrze, że o nic nie pytałeś - zauważyła Nela. - Sprzedała swój serwis, srebrne łyżeczki, resztę pożyczyła od rodziny.<br>- Ile siedziała? Dwa miesiące?<br>- Siedem tygodni.<br>- Mówiła coś?<br>- Nic nie chce mówić.<br>- Boi się?<br>- Sądzę, że tak - Nela postawiła kota Pompidou na podłodze. - To już jest zupełnie inna Teresa...<br>- Nie dziwię się - powiedział Roman Kowalik - wcale się nie dziwię.<br>Pompidou podbiegł w podskokach do rynienki z piaskiem, wygiął grzbiet, wyprostował ogon