że ta komedia kończy się śmiercią, i to straszliwą, inkwizycyjną: spaleniem żywcem. Absurd szczytowy. Lecz czyż nie palono ludzi żywcem?<br>Jest to rzeczywistość i problem również XX wieku. Podobnie jak groteska i absurd. Tak oto już sam podtytuł Molierowskiej komedii o Don Juanie prowadzi nas prosto w naszą własną współczesność. Istotnie: po drugiej wojnie światowej "Dom Juan" Moliera odżył nie tylko w teatrze, lecz i w filozofii. Dla egzystencjalistów spod znaku Sartre'a stał się znakomitym i znamiennym przykładem dzieła o człowieku absurdu, to znaczy po prostu o prawdziwym człowieku. Tak właśnie stawia sprawę Albert Camus w swoim słynnym "Micie Syzyfa" z