Zawołaj Dopierałę. I przestań nazywać mnie panem.<br>- Chce pan - zaakcentowała twardo - wysadzić kolejny most?<br>Kiernacki ruszył w stronę samochodu. Dogoniła go, gdy przepuszczał czwórkę strażaków, dźwigających koc z poczerniałymi zwłokami.<br>- Dość tego! - rzuciła. - Nie jest pan jakąś cholerną primadonną!<br>Nie odezwał się. Stał nieruchomo ze wzrokiem przyklejonym do praskiego brzegu. Iza podążyła śladem jego spojrzenia i też zastygła.<br>Na most kolejowy wtaczała się lokomotywa, ciągnąca niekończący się sznur wagonów towarowych.<br>Pociąg przejechał pięćdziesiąt metrów, sto, sto pięćdziesiąt... Nic się nie działo. Ale w postawie Kiernackiego, w nerwowym napięciu mięśni było coś, co sprawiło, że nawet nadchodzący Dopierała nie zadał żadnego pytania