każdym poziomie najniższe w środku obszaru, a wzrasta w miarę oddalania się od centrum. Powierzchnie izobaryczne są ugięte, obniżają się ku środkowi tego obszaru. Stąd na mapach topografii bezwzględnej w środku obszaru obniżonego ciśnienia notuje się mniejsze wartości, a na peryferiach większe wartości ciśnienia. Sytuację tę ilustruje charakterystyczny układ izolinii. Izolinie łączące punkty o mniejszych wartościach ciśnienia występują w środkowej części obszaru obniżonego ciśnienia, a na jego peryferiach rozkład ciśnienia odzwierciedlają izolinie o większych wartościach (rys. 7.1.4).<br> Na obszarach o podwyższonym ciśnieniu atmosferycznym występuje sytuacja odwrotna. Na każdym poziomie w środku omawianego obszaru notuje się ciśnienie największe. Stąd powierzchnie