bratniego miasta w Gileadzie rozległy się w Izraelu płacze i narzekania, a Saul, płonąc gniewem, wpadł znowu w stan proroczej ekstazy. Dwa woły, którymi przeorywał ziemię, rozrąbał na kawałki i rozesłał do wszystkich plemion z groźnym ostrzeżeniem, że los wołów spotka każdego, kto nie weźmie udziału w świętej wojnie. Na Izraelitów padł blady strach, niebawem też zgromadziła się w Bezek ogromna armia pospolitego ruszenia. Saul pospieszył z nią przeciwko Ammonitom, wtargnął do ich obozu pod Jabes i rozgromił ich w krwawej rozprawie.<br>Saul stał się narodowym bohaterem, ale okazywany mu entuzjazm nieomal doprowadziłby do bratobójczej wojny. Jego wielbiciele zamierzali krwawo rozprawić