położenia (32, 1 do 37, 24). Potem następuje poetycki opis teofanii. To Jahwe zjawia się wśród burzy i odpowiada temu, kto ośmielił się go wezwać, i zawstydza go. Jahwe mówi, że człowieka otaczają na świecie byty i rzeczy, które się wymykają władzy rozumui woli ludzkiej, a cały wszechświat, będący dziełem Jahwe, jest pełen tajemnic (38, 1-42, 6). Słysząc to, Hiob korzy się i kaja dwa razy (40, 3-5; 42, 1-6), a oskarżając się pokutuje w prochu i popiele. <br>Księgę zamyka niewielki epilog spisany prozą (42, 7-7), składający się z dwóch części. W pierwszej Jahwe pochwala Hioba i