gadasz? - mówił cichym,<br> zdławionym szeptem. - Zwariowałeś?<br> Marian odsunął go ręką i nadal nie spuszczał z Zenka oczu. Ten wstał i przegarnąwszy <br>włosy niedbałym ruchem uśmiechnął się z pogardą.<br> - Widziałeś mnie, jak kradłem?<br> Policzki Pestki oblał rumieniec gniewu. Zdawało się, że rzuci się na Mariana <br>tak, jak Julek.<br> - Jak możesz? - wybuchła. - Jak ci nie wstyd! - To jemu niech będzie wstyd. <br>Gwizdnął przekupce pięćdziesiąt złotych.<br> - Nie wierzę w to! Nie wierzę, rozumiesz?! &lt;page nr=157&gt;.<br> - To podłe! Podłe! - miotał się Julek. - Ktoś ci nagadał głupstw, a ty uwierzyłeś. <br>Może ten Wiktor, co? A ty... a ty... - zatknął się z oburzenia, nie mógł dokończyć.<br> - Nie żaden Wiktor - odezwał