opada na ziemię. Dorota zrywa się z krzykiem. Wszyscy znowu wpadają ze sali z kieliszkami i kanapkami<br> w rękach. Niektórzy żują<br> LEON<br>Co tam znowu się stało?<br> DOROTA<br>A bo nic; ręka jaśnie pani spadła i tak się przelękłam!<br> LEON<br>No to na drugi raz proszę nas nie straszyć głupstwami. Jaśnie pani nie żyje na pewno i mimo to tak samo nie wie, co znaczy śmierć, jak my nie wiemy, co to jest życie, choć jeszcze żyjemy. W stanie zakokainowania wydaje mi się, że powiedziałem coś bardzo głębokiego. Prawdopodobnie jest to bzdura. Chodźmy stąd.<br> Zapędza towarzystwo do sali<br> GŁOS<br>Brawo, Leon