Zoltan. - Hej, ludzie! Panie starosto Laabs! Zamierzacie dłużej przyglądać się temu błazeństwu? Zamierzacie... <br>Głos krasnoluda zgłuszył przeraźliwy wrzask.<br>- Niiiilfgaaaaaard! <br>- Konni od zachodu! Konni! Nilfgaard nadciąga! Ratuj się, kto może!<br>Obozowisko w jednej chwili zamieniło się w totalne pandemonium. Wieśniacy runęli do swych wozów i szałasów, przewracając się i tratując nawzajem. Jeden wielki ryk wzbił się ku niebiosom. <br>- Nasze konie! - wrzasnęła Milva, czyniąc dokoła siebie rum ciosami pięści i kopniakami. - Nasze konie, wiedźminie! Za mną, prędko!<br>- Geralt! - wrzeszczał Jaskier. - Ratuj! <br>Tłum rozdzielił ich, rozrzucił jak fala przyboju, w mgnieniu oka poniósł Milvę ze sobą. Geralt, trzymający Jaskra za kołnierz, nie dał się