Zaśmiała się pod nosem.<br>- Z tobą na jedną chwilę nie można przestać uważać. Łapiesz za każde słowo.<br>- Wcale nie łapię. Pytam.<br>- A potem... co chcesz robić? - wróciła do tematu chłodnym, zdawkowym tonem.<br>- Kiedy... potem? - spytałem, udając, że nie rozumiem.<br>- No, po skończeniu studiów.<br>Tym razem przed oczami pojawił mi się Jerzyk.<br>- "Jakie mam plany życiowe" - zacytowałem go.<br>- Można to i tak nazwać.<br>- Nie wie pani? - mruknąłem z lekkim odcieniem żalu. - Chcę pisać. Być pisarzem.<br>- A, słusznie! - przytaknęła, znowu się uśmiechając. - Panna!... Ma gęsie pióro.<br>- Dobrze pani pamięta.<br>- I z tego zamierzasz żyć? - spojrzała w moją stronę, unosząc nieco brwi.<br>- Wie pani