patrzył na niego, a Mariuszek, niech go ręka boska broni, dyndał i wił się na płocie uczepiony za porcięta.<br>- &lt;foreign&gt;Czewo?&lt;/&gt; - spytał oficer.<br>- &lt;foreign&gt;Dajtie, pożałujsta, pokurit'.&lt;/&gt;<br>- &lt;foreign&gt;Wot pacan!&lt;/&gt; - uśmiechnął się oficer. - &lt;foreign&gt;Dawno stał kurit'?&lt;/&gt;<br>"Rany, nie gap się w okno - skarcił się chłopiec - bo przychwycą twój wlepiony wzrok". A Mariuszek dyndał... Jurek spuścił oczy.<br>- &lt;foreign&gt;Da, jeszcze w Grodno. U otca byli sigarety... Nu i... nie znaju, kak po ruski skazat'... Wędziłem.&lt;/&gt;<br>- &lt;foreign&gt;Nu, rozgawariwajesz niepłocho&lt;/&gt; - odezwał się dróżnik. - &lt;foreign&gt;Zdies' uczyłsia?&lt;/&gt;<br>- &lt;foreign&gt;W Obuchowkie. W dziesiatiletkie.&lt;/&gt;<br>- &lt;foreign&gt;A russkije stichi znajesz?&lt;/&gt; - spytał oficer.<br>Chryste Panie, to był uśmiech szczęścia dla Mariuszka, wijącego się jak opętany na