przemocy, oraz teza, że pytając respondentów o zjawisko przemocy, tak naprawdę nie wiemy, o co pytamy. Uwaga ta dotyczy moim zdaniem wielu kwestii poruszanych w badaniach ankietowych. Realizując je, musimy bardzo starannie operacjonalizować interesujące nas zjawiska. To, co jest oczywiste dla autorów kwestionariusza, wcale nie musi takie być dla respondentów.</><br><br>Justyna Żulewska-Sak<br><who11>Rzeczywiście kryteria wyróżniania różnych form przemocy są często bardzo nieprecyzyjne. Zastanawiam się jednak, czy w badaniu nie jest istotniejsze to, że respondent ma wewnętrzne poczucie, że jest ofiarą przemocy lub że był nią w dzieciństwie. Kiedy pytamy o doświadczenie bycia ofiarą, otrzymujemy od respondentów informację o ich subiektywnym