obu generałów za opieszałość w wykonywaniu rozkazu o przyspieszeniu natarcia. Gen. Franksa głównodowodzący obwiniał o kurczowe trzymanie się nieaktualnych już planów i zbyt powolne tempo natarcia, co w konsekwencji groziło zmarnowaniem szansy na zniszczenie poważnej części wojsk irackich. Wysłał nawet ze sztabu sił lądowych dwu generałów do XVIII i VII KA, aby na miejscu dojść przyczyn ślamazarności działań. Dopiero po ich powrocie wyjaśniono sytuację i trochę poprawiła się napięta atmosfera. Okazało się, że trwająca tam od dwu prawie dni ulewa była tak gwałtowna, że utrudniała nawet przelot na miejsce śmigłowca z grupą rekonesansową, a dziewięćdziesiąt ciężkich cystern z drogocennym dla związków