rodzącym się koncepcjom filozofii końca XIX wieku. Potężne ruchy umysłu ludzkiego przekroczyły ścisłe granice, jakie Kant nakreślił spekulacji. Nigdy zresztą nie chodziło o odrodzenie filozofii Kanta w jej postaci historycznej - neokantyzm odwoływał się do autorytetu Kanta i podstaw jego systemu filozoficznego.<br>Teorie sprawiedliwości rozwiązywano więc nie tyle zgodnie z twierdzeniami Kanta na temat sprawiedliwości, co w duchu jego rozważań o poznaniu i krytycyzmie w stosunku do ludzkich zdolności poznawczych. Rudolf Stammler przeprowadził - jak to nazwał - krytykę rozumu prawnego w duchu kantowskiej krytyki czystego rozumu teoretycznego i czystego rozumu praktycznego. Ten filozof niemiecki jest też twórcą neokantowskiej teorii prawa natury o zmiennej