czasie. Dzisiaj jednak dalej może, niż kiedykolwiek, od tego pojęcia odeszliśmy. Wszystkim nam brakuje równowagi, niedostaje wyraźnie zarysowanych hierarchii wartości, proporcje naszego życia wewnętrznego i społecznego podlegają ciągłym wstrząsom i przesunięciom. Jesteśmy płynni, jesteśmy mgliści, granice rzeczywistości, w której się obracamy, są równie niepewne i nietrwałe, jak granice dzielące narody. <br> Kiedyś, po latach, literatura naszych czasów stanie się zapewne przejmującym dokumentem tej zatraconej ludzkiej równowagi. Trudno mówić o typie człowieka stworzonym przez sztukę ostatnich kilku dziesiątków lat, bo właśnie cały wysiłek tej literatury szedł w kierunku różniczkowania ludzkich jednostek. Można więc tylko mówić o pewnej wspólnej postawie poznawczej, o stosunku, jaki