świdrował. Orłoś swą decyzją wyraził dramatyczną potrzebę szukania wolnego miejsca dla literatury. Potrzebę dla której inspirację dało istnienie kręgu wydawniczego Jerzego Giedroycia w Paryżu.<br> Owszem, byli przed Orłosiem prekursorzy. Stefan Kisielewski. Już drukował w Kulturze w 1960 roku, może nawet wcześniej. Ale to był jednostkowy ruch bez konsekwencji dla innych. Kisiel zresztą związany młodością, początkami pisania z Buntem Młodych, Polityką, czasopismami prowadzonymi przed wojną przez Giedroycia.<br><br>&lt;page nr=157&gt;<br><br> Więc Kisiel to samotny &lt;orig&gt;zagończyk&lt;/&gt;. W roku 1970 "Apelacja" Jerzego Andrzejewskiego. Ale to też pojedynczy ruch na szachownicy. Jeden ruch i nic po tym nie nastąpiło.<br> Natomiast Orłoś po "Cudownej melinie" wydał "Trzecie kłamstwo", następną