z pretensjami; nosiła krótkie i jaskrawe sukienki oraz bardzo się malowała, co nawet wytknął jej kiedyś Kacperski. Jej serce nie mogło się obyć bez miłości. Gdy przybyłem do biura, kochała się w Kozienickim, ale ten zalecał się bezczelnie i zresztą bez powodzenia do Jaroszówny, która nie skończyła jeszcze dwudziestu lat. Koleżanka Wych boleśnie przeżyła zawód i z kolei zainteresowała się mną w sposób dość widoczny. Nie tylko patrzyła mi w oczy z oddaniem, ale dbała o porządek na mym biurku, temperowała mi ołówki, pilnowała mej herbaty, a na imieniny postawiła mi na biurku kwiaty w wazonie. W sporze z Kozienickim natychmiast