ludowi, w trudnych warunkach zatłoczonej góralskiej kaplicy. W Mszach św. uczestniczyli nie tylko starsi, ale zwłaszcza wielka ilość młodzieży i dzieci. Te ostatnie przybiegały codziennie wieczorem do kaplicy na Apel Jasnogórski, po którym dostawały od Księdza Prymasa cukierki. O. Pasternak pisze m.in.: <q>"Była w osobistym stosunku do ludzi u Ks. Prymasa niezwykła pokora i wdzięczność. Nigdy nie zapomnę zdumiewającego mnie wydarzenia, gdy po Mszy św. w zakrystii uchwycił mocno w swe dłonie moją rękę i ucałował ją... osłupiałem, bo nie mogłem się obronić - a przecież świadom byłem swej kondycji zwykłego zakonnika przy Nim, Prymasie Polski, dla którego każda usługa była