raczej humanistyczna. Można by przysiąc, że prócz zjawisk ogólnych nic go nie obchodzi, wygląda na takiego, co to przy odpowiedniej okazji stałby się chętnie męczennikiem nauki, a przeżyć szczegółowych, osobistych i intymnych nie posiada wcale. No i co się okazało? Pewnego razu nie wiadomo skąd Roullot przyniósł zmięty, stary numer "La Vie Parisienne". Wszyscy po kolacji oglądali, śmieli się i robili odpowiednio głupie i niedowcipne uwagi. Na koniec wziął ten numer i Mac. Włożył okulary i kartka po kartce szczegółowo czytał, uważnie oglądał fotografie i rysunki. Potem zrobił się jakiś smętny, nic do wieczora nie mówił, tylko włóczył się sam ze