potem poszli spać do komory - ojciec na wysoko usłanym łóżku - Henrysia na ściągniętej na podłogę pierzynie. Pchły gryzły, a przez otwarte okienko płynął zapach kwitnących akacji i muzyka koncertu żab znad rzeki. <br>III<br>Obudziła Henrysię następująca rozmowa pod oknem: <br>- Do miasta jeździł w &lt;orig&gt;kapelusie&lt;/&gt; nie będę - mówił uparcie ponury głos. <br>- Laboga, Michał! <br>- Kupi mi matka kaszkiet - dobrze. Nie kupi - sama będzie jeździła, ja nie! <br>Henrysia, nie słuchając dalszego ciągu niepokojącej sprzeczki, zaczęła się śpiesznie ubierać. <br>Słońce sunęło się już wysoko po niebie, łóżko ojca było puste, nawet jako tako zasłane. Widocznie ojciec naprawdę wstał o świcie, a jej nie obudził. Znalazła