bilansową dla całego lądolodu grenlandzkiego (badaną różnymi sposobami) określa się w granicach od .5 g/cm do +18 g/cm (Bauer, 1968; Mellor, 1968; Fristrup, 1966). Nowsze opracowania podają, że następuje narastanie środkowej części kopuły lodowej (zwiększona akumulacja), przy równoczesnym wzmożonym topnieniu w strefie ablacyjnej i cofaniu się czół lodowców. Lądolód grenlandzki, jako całość, jest przypuszczalnie w stanie zbliżonym do równowagi bilansowej (Reeh, 1985) lub reszta bilansowa jest nieznacznie dodatnia: +2 g/cm (przy zakresie błędu oszacowanym na 38 g/cm wg: Glaciers..., 1985 - tab. 1). Dodajmy w celu porównania, że bilans właściwy drugiej co do wielkości kopuły lodowej półkuli północnej