moje zaś następująco uzupełnił:<br>- Z diecezji toruńskiej, podległej metropolii poznańskiej. - A owszem - wyszeptał kardynał - przypominam sobie. Zamilkł. Ja również, po danym mi znaku, milczałem.<br>Księża czekali. Po kilkunastu sekundach bezruchu i ciszy kardynał ponowił swój gest, którym zaprosił mnie, bym usiadł.<br>- A powiedz mi jeszcze, dziecko, jak tam u was? - Lepiej jest - powiedziałem.<br>- A dlaczego? - spytał kardynał.<br>Poczułem znowu na sobie jego wzrok. Przeważnie zresztą patrzał w moją stronę. Ale nie zawsze widział. Od czasu do czasu tylko koncentrował się. Miało się wtenczas wrażenie, że zdejmuje okulary o mętnych, przydymionych szkłach i próbuje wzrokiem sięgnąć mi do wnętrza. Skupiłem się i ja