z Biura Egzaminacyjnego. Charakter pisma przypomniał mi pewnego prokuratora, który kierował sądem bezapelacyjnym w Chorzowie. Miałem się stawić na przesłuchanie tegoż popołudnia (szykanowanie bankrutów jest na porządku dziennym). Dla dodania sobie otuchy postanowiłem się ogolić. Został mi tylko pakiecik tanich żyletek, a o kupieniu nowego zapasu nie mogłem nawet marzyć. Liczyłem na to, że gospodyni pożyczy mi swoje przybory lub że uda mi się wykombinować coś nożem florenckim.<br>Właśnie wtedy zadzwoniła Ola:<br>- Jak leci, Wiktorze?<br>- Dziękuję, nie najgorzej, a jak z tobą, Oleńko?<br>- Idę do kina ze Stefanem.<br>- Zdradzasz mnie.<br>- Masz czelność takie głupstwa gadać.<br>- Po co dzwonisz?<br>- Dowiedzieć się, co