mną wcale. Cierpiałem wtedy, czułem się zbyteczny, nawet zawadzający, nie tylko jej, ale wszystkim wkoło; trwało to wszystko jednak krótko, parę dni, najwyżej tydzień, gdy wreszcie Ludka pojawiała się znów wymalowana, wyelegantowana, zaczepna i pełna werwy. I znów miłość, i znów kłótnie, walka i napięta atmosfera, rozczarowany i nachmurzony dziadunio.<br>"Ludka wpłynęła melodyjnie do pokoju. Jest dziś pełna temperamentu, bo przychodzi pierwszy dzień odwrotu krwi natolskiej.<br>Na dworze ciemno, głucho, szaleje śnieżyca.<br>- Tak już późno, czemu mama nie wraca? - mówi Maryna wpatrując się w pokój szeroko otwartymi oczyma. Sława niespokojna przy oknie usiłuje przedrzeć wzrok przez ciemność i zwały śniegu.<br>Krzysztof