nie twierdzę, żeby mi się to podobało. Pewnie, że to głupie i przesadne. Nawet wcale bym nie chciała, żebyś ty był taki. Tylko po prostu stwierdzam, że tacy są.<br>Milczę i zaciskam zęby. Cokolwiek teraz powiem, obróci się przeciwko mnie. Postanawiam, że do samego domu nie odezwę się słowem. Tymczasem Ludka robi się bardzo rozmowna. Odpowiadam: - Mh.... - i: - Aha. - Przed domem żegnam się chłodno.<br>- Też dziwny jesteś czasem - mówi ona. - Najmilszy dzień potrafisz zepsuć.<br>Odwracam się i odchodzę. Na rogu Czerwonego Krzyża mijam wuja Ludki, który zatrzymuje się. Udaję, że tego nie zauważam, kłaniam się i przechodzę. Z nikim nie chce