na gościniec prowadzący do miasta odległego o parę wiorst.<br><br>Matka oględnie zaczęła przygotowywać pannę Kazimierę do spotkaxua z Anną Stiepanowną. Oblał mnie rumieniec wstydu, gdy napomknęła o zdradzonym przeze mnie sekrecie.<br><br>Panna Kazimiera wysłuchała obojętnie opowiadania o przyczynach, które skłoniły ojca do wezwania telegraficznie Jurczenki wraz z nią do Wielkich Łuk, a gdy wreszcie rozmowa zeszła na Alioszę, powiedziała z lodowatym spokojem:<br><br>- Przecież Aliosza nie żyje.., Sądziłam, że jego rodzice o tym wiedzą...<br><br>Matka podskoczyła na siedzeniu.<br><br>- Nie żyje? - krzyknęła ze zgrozą.<br><br>- No... tak... Aliosza nie żyje - powtórzyła panna Kazimiera wzruszając ramionami, jak gdyby mówiła o sprawie bez znaczenia. - Przyjechał za