Panowie spojrzą <br>Śmielej<br>Grubości pajęczyny<br><br>O<br>Proszę ją nawijać bez trwogi Nie zerwiemy<br>Odważnie<br>Pan z prawicy<br>Niech cofa się stopniowo<br><br>Ten zabieg znany panom<br>Zapewne z prac domowych<br>Przy wełny nawijaniu<br><br>Panowie<br>Nic ponadto<br>I pora już spóźniona<br>Zapada zmierzch<br>Jest szaro<br>Za chwilę śnieg upadnie&lt;/&gt;<br><br><br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;SONETY BIAŁE&lt;/&gt;<br><br>I<br><br>&lt;tit&gt;MOBILE&lt;/&gt;<br>O, zejdź mi w sonet - jest sztywny i złoty,<br>Jakby to Calder ciął mu wiatr i listki;<br>Ręką przesuniesz, a zmieni się &lt;orig&gt;wszystki&lt;/&gt;,<br>Nowe utworzy dla Ciebie ogrody.<br><br>O zejdź mi w sonet - tak sztywny z tęsknoty,<br>Tak złoty z echa twoich kroków bliskich;<br>Już chudych ptaków rozbrzmiewają gwizdki,<br>O