oddarci od korzeni, z przyzwyczajenia powtarzający kilka starych frazesów o humanitaryzmie, o prawach człowieka - frazesów, które legły w grób razem z kadetami, broniącymi Zimowego Pałacu w dawnym Petersburgu - cóż wy za złudzenia hodujecie, śmieszni jak stary Wierchowienskij z Biesów, gdy nie mógł znieść, że para butów jest bardziej użyteczna niż Madonna Rafaela. Wy, młodzi, a jeszcze trzymający się kurczowo tego, co w waszych oczach ginie i kona, rozprawiający snobistycznie o Flaubercie i Baudelairze, o samotnych twórcach, tworzących wbrew opinii swoich współczesnych, wy coście wzięli ich za wzór: wiecie może już teraz, jaki los spotyka dzisiaj takich arystokratów ducha. Przychodzi wróg i